مثل اون شبی که تا صبح تو گوشم لالایی خوندی و من ازش هیچ چیز خاطرم نیست. کی می‌دونه که چی بهم گفتی؟

ولی یادت هست که صبح اون شبی که تا صبح تو بغل مامان گریه کردم، ۵۵ کیلومتر کوبیدم اومدم سر مزارت و بهت گفتم کمکم کن تا قوی‌‌ترین باشم؟ الان یه وقت‌هایی هست می‌شینم گوشه‌ی اتاق و با خودم می‌گم خسته‌ شدم از تلاش واسه نشکستن. اما بهت قول دادم. بهت قول دادم که سرسخت‌ترین دختری که می‌شناسی باشم. حتی سرسخت‌تر از مامان. زندگی‌مون پر از زن‌هاییه که تموم عمرشون قهرمان بودن، اما قرار ما این بود که از تمام اونها محکم‌تر باشم.

آخرین مطالب این وبلاگ

مطالب پیشنهادی

آخرین مطالب سایر وبلاگ ها